Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
əkib-biçmə — «Əkib biçmək»dən f. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əkinçi — is. Əkin əkib biçməklə (əkinçiliklə) məşğul olan adam; cütçü. Əkinçi yağış istər, yolçu quraqlıq. (Ata. sözü). Bir əkinçi gedirdi məstanə; Yolda ol rast gəldi bir xanə. S. Ə. Ş.. Fərmanın atası Qara kişi yaxşı əkinçi olmaqla bərabər, mahir bir… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əkinçilik — is. 1. Əkin əkib biçmə işi; ziraət. Qabaqcıl əkinçilik üsulları. – <Bəxtiyarın> . . kəndin yeni təşkil edilən əkinçilik maşınları şirkətinə üzv olmaqla çöldə bir qədər dəmyə əkini vardı. S. H.. Bakının ətrafında otuz səkkiz kənd vardı. Bu… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ağıl — 1. is. <ər.> 1. İnsanda düşünmə və dərketmə qabiliyyəti; zəka. // Şüur, idrak. Bu növcavan gülüzlü, xoşsifətli olub, ağıl və kamalı üzündən məlum edirdi. N. N.. Ağıl deyir, qalmayacaq yer üzündə qandan əsər; Hər könülə ilham kimi gələcəkdir … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kəsmək — f. 1. Kəsərti vasitəsilə bütövdən bir hissə ayırmaq; bölmək, parçalamaq. Çörəyi kəsmək. Ağacın budağını kəsmək. İpi kəsmək. – <Koroğlu> durnanın telindən bir dəstə kəsib, Eyvazın papağına sancdı. «Koroğlu». Mağaza sahibi iki arşın yarım… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
mizan — is. <ər.> 1. Çəki aləti, tərəzi. Əl mizan, göz tərəzi. (Ata. sözü). Hər nə çəksən, çək, bəradər, çəkmə düz mizanını; Çəkmə sən millət qəmin, çəkmə, çək öz qəlyanını. M. Ə. S.. 2. Qayda, nizam, səliqə, sahman. <Otaqları> nəfis… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
